زمری نوری (با متخصصان و کارآفرینان بین‌المللی-5)

زمری نوری یکی از متقاضیان اقامت ویژه در سامانه همکاری با متخصصان و کارآفرینان بین‌المللی است؛
او درمزار هرات-افغانستان به دنیا آمده. او متخصص اورولوژي و بنیان‌گذاز عمل‌های لیزری در افغانستان است.

روایت زندگی در ایران از زبان زمری نوری

من نامم زمری نوری است در سال 1379 در هرات فارغ التحصیل شدم. 2 سال بعنوان مدیر عامل کلینیک کار میکردم، سپس برای تخصص امتحان دادم و بعد دوسال به بیمارستان جمهوری کابل رفتم و به مدت 5 سال برای تخصص جراحی اورولوژی تخصص گرفتم. بعد از اتمام تخصصم، توانستم 2 سال فرصت مطالعاتی در بخش ایندیولوژی  فلوشیپ هندوستان را بگیرم  و سه سال هم رئیس دپارتمان جراحی عمومی در استان هرات بودم. در زمان جنگ شرایط هرات خیلی مناسب نبود و آمدم به ایران. برای دکتری به چین رفتم. درحال حاضر هم رئیس انجمن اورولوژی هرات هستم.

پدرم برای دولت کار می‌کرد و  من خودم در اصل برای فرا هستم و یک ساله بودم که برای زندگی به هرات رفتم، بعد از مکتب و متوسطه برگشتم به استان فرا ولی شرایط جنگی و آب وهوا مساعد نبود. دباره به هرات برگشتم، در هرات عمل‌های لیزری انجام دادم و بنیانگذار عمل‌های لیزری در افغانستان هستم. در افغانستان 25 هزار عمل ایندیولوژی لیزری انجام دادم. فعلا در هرات هستم و در بیمارستان آریا آپولو کار می‌کنم.

در حال حاضر با چه نوع مدرک اقامتی در ایران ساکن هستید؟

من تا بحال به ایران مهاجرت نکردم ولی خانمم ایرانی هست و پدرخانمم در ایران است. وقتی برای دیدار آن‌ها به ایران اومدم به صورت مشهود احساس کردم در همین هرات و بیمارستان و خانه هستم، اصلا احساس سختی نداشتم. برخورد مردم و دولت با ما مثل افغانستان بوده، برخورد نیکی داشتند. همیشه احساس خوشایند داشتم چون که فرهنگ و زبان یکی است. وقتی به فروشگاه یا جایی میرویم تفاوتی احساس نکردم.

چطوری با سامانه آی‌کانکت آشنا شدین؟

یک گروهی داریم به اسم دکتران مهاجر، جمع 70-80 نفر از دوستانی که می‌خواهیم به کشور ایران برویم و با دولت صحبت کنیم که بتوانیم یک بیمارستان در مشهد تاسیس کنیم و همه دکتران افغانی اونجا کار کنیم. پیشنهاد ما، یک بیمارستان در قسمت مرزی بود که مشترک بین ایران و افغانستان باشد.اما بعدا پیشنهاد شد این بیمارستان در خراسان رضوی یا مشهد باشد. من یک سر به بیمارستان رضوی در مشهد زدم، یکی از دوستان پزشکم این سامانه رو به من پیشنهاد کرد تا ثبتنام کنم و تمام مدارک رو بدهم تا تاییدیه بدهد. من مدارک رو فرستادم، تایید شد. بعد یک گروهی ایجاد کردیم به نام دکتران تایید شده. 7-8 ماهی بود که ما منتظر بودیم متاسفانه خبری نشد ما مدت زیادی در مشهد ماندیم تا برای مصاحبه مارا دعوت کنند ولی دعوت نشدیم، حقیقتا برای ما خسته کننده شد. درسته که ما اینجا زندگی می‌کنیم ولی بیکار بودیم و اینطور نبودکه به صورت رسمی بریم کار کنیم. شما تصور کنید دکتر جراح بیکار بماند! اینجا همکارم می‌گوید: تو هر روز باید عمل داشتنه باشی، اگر عمل نداشته باشی ما رو عمل میکنی. ما جراح‌ها خیلی طاقت بیکاری نداریم. دست ما همیشه باید در عمل باشد. اینطور شد که بعد چند وقت انتظار ما مجبور شدیم به افغانستان برگردیم و همین طور استند بای ماندیم که خوشبختانه من دیروز از ضشما پیام دریافت مردم و یکی از دوستانم اقای دکتر حسینی هم پیام دریافت کرده بود که امروز مصاحبه دارد خوشحال شدیم که یک دریچه‌ای پیدا شد که ما میتوانیم به ایران بیایم و و اقامت بگیریم و کار را شروع کنیم. خودتان میدانید که الان در کشور ما مشکلات هست زندگی کردن سخت است دیگر ما مجبور شدیم که انتخاب کنیم که ما برای آینده فرزندان جای مناسبی را انتخاب کنیم.

من در ایران کار نکردم اما نزد دوستانم در بیمارستان قائم رفتم و تجربیات علمی خودم را به اشتراک گذاشتم. همچنین در کنفرانس‌ها و کنگره‌ها، کنفرانس دهنده بودم و به عنوان رئیس کنفرانس و متخصص اورولوژی زیاد دعوت شده‌ام.

به نظرتون اقامت ویژه چقدر میتواندبه شما در رشد شغلی‌تون کمک کند؟

برای ما بسیار کمک کننده است، چون شرایط کاری رادر ایران مساعد می‌کند. در مورد اقامت‌ویژه پرسوجو کردم و متوجه شدم که غیر از رای‌دادن، دیگر تمام امتیازات یک ایرانی را داریم. زمانی که امتیازات یک شهروند ایرانی راداشته باشیم، تبعا بیمارستان‌ها ما را قبول می‌کنند و می‌توانیم مطب بزنیم و کار کنیم. حالا اگر اقامت ویژه مثل ویزا باشد و برای ما سخت باشد، باز فرقی نمی‌کند و سختی‌ها پابرجاست. ما میخواهیم به انسان‌ها خدمت کنیم. حال این کسانی که خدمت می‌کنیم، هم‌کیش ما و مسلمان باشند، چه بهتر. هدف ما خدمت کردن به خلق خداست. ما دکتر هستیم و باید دیگر به مردم و کشور  خود هرجا که هستن خدمت کنیم. ما مردمان افغانستان خیلی راحت طلب نیستیم. ساعت 8 صبح تا 8 شب می‌روم بیمارستان. حتی غیر از روزهای جمعه کامل دربیمارستان و سرکاریم

آیا امکان اقامت در کشورهای دیگر را دارید؟ و به آن فکر کردید؟

بله در کشور ترکیه بسیار راحت به من اقامت می‌دهند و پاسپورت ترکیه می‌دهند. فعلا اقامت کشورهای اروپایی هم خودتان می‌دانید بهتر می‌دهند، چون من خودم از دولچه و آلمان پیشنهاد داشتم. از  بخاطر اینکه در کشور اروپایی مجبورم دو سه سال لیسانس بیاموزم، ایران را ترجیح می‌دهم.  دلیل این انتخاب بخاطر زبانهم هست چون به سهولت می‌توانیم کار کنیم. رفتن به ترکیه هم برای ما آسان است اما مشکل زبان وجود دارد به همین خاطر ما ایران را ترجیح دادیم.

آینده افغانستان را چطور می‌بینید؟

من خب از زمانی که 7 سالم بود در افغانستان جنگ است.ناامید شدن از درگاه خدا خوب نیست اما در افغانستان ما فعلا نا امیدیم.

این سامانه را به دوستان خود معرفی کردید؟

من خودم شخصی هستم که خیلی بشر دوستم و از زمانیکه لینک سامانه شما را برای من فرستادند، شاید به بیش از 100 دکتر معرفی کردم و راهنمایی کردم که از چه طریق و چگونه ثبت‌نام کنند. حقیقتا علاقه‌مندم تا همه دوستان ثبت‌نام کنند و بتوانند یک آینده خوب بسازند. ببنیم که این سامانه تا چه اندازه برای ما موثر واقع میشه.

سخن آخر

یک مقداری زمانبر هست پروسه این سامانه و تقریبا 10 ماه هست که من منتظر هستم و نمیدانم چه زمانی من باید به مصاحبه بروم. خیلی زیادی وقت گیر شده، بنابراین من مجبورم که به راه‌های دیگه فکر کنم. این روزها کوشش می‌کردم برای رفتن به ترکیه اما وقتی زنگ زدید خوشحال شدم. اگر اقامت ویژه را گرفتم که هیچی اگر نگرفتم باید راه دوم را پیدا کنم. چون در افغانستان محیط تحصیلی و شغلی برای خانم‌ها بسیار سخت شده. من خودم دوتا دختر دارم، دوتا پسر و من حتما وظیفه دارم شرایط را مهیا کنم تا درس بخوانند و برای ملت خود و دنیا خدمتگزار باشند.