«در جهان 100 میلیون آواره داخلی و جهانی وجود دارد، اما آمارهای مربوط به پناهندگان فلسطینی در آنها در نظر گرفته نمی‌شود»؛ این بخشی از روایتی است که فعالان حوزه فلسطین و پژوهشگران حوزه مهاجرت درباره وضعیت پناهندگان فلسطینی می‌گویند. در یکی از تازه‌ترین گزارش‌های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، تاکید شده است که به‌دلیل افزایش جنگ، خشونت و بلایای طبیعی در سراسر جهان، بیش از 120 میلیون نفر تا ماه مه امسال از وطن خود گریخته‌اند یا آواره شده‌اند. برآوردهای این کمیساریا تا ژوئن سال 2023 نشان می‌دهد که پناهندگان تحت پوشش کمیساریای عالی 24/9 میلیون نفر، پناهندگان فلسطینی تحت پوشش آنروا (آژانس امدادرسانی و کاریابی برای بیجاشدگان فلسطینی در خاور نزدیک) 5/9 میلیون نفر، بیجاشدگان داخلی حدود 62 میلیون و 500 هزار نفر، پناهجویان 5/4 میلیون نفر و دیگر افراد نیازمند به حمایت بین‌المللی 5/2 میلیون نفر است. حالا در این شرایط وضعیت حمایت‌های بین‌المللی از فلسطین که به‌نام بزرگترین جمعیت بی‌تابعیت جهان نیز شناخته می‌شوند، چطور است و در کمپ‌های آوارگان فلسطینی که بیش از نیم‌قرن از فعال شدن آنها گذشته، چه می‌گذرد؟

نشست “چالش‌ها و فرصت‌های آموزش مهاجران در ایران از منظر آموزش چند فرهنگی” روز سه شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

گفت‌وگویی صریح و بی‌پرده در مورد حضور چندمیلیونی افغانستانی‌ها در ایران و چالش‌ها، پیامدها و راه‌حل‌های آن با حضور پیمان حقیقت‌طلب (مدیر پژوهش اندیشکدهٔ دیاران) و مصطفی جهانبخش (مدیر گروه

انجمن دیاران چندی پیش با همکاری انجمن مطالعات صلح نشستی با عنوان «تجربه هم‌زیستی مهاجران افغانستانی در آلمان» در خانه اندیشه‌ورزان برگزار نمود. در این نشست دکتر داوود عرفان به