در کابل برق بیشتر از تهران قطع می شود و خانم دکتر برای گفت وگوی تازه با ما از طریق وایبر مشکل دارد. شــارژ موبایلــش مدام رو به اتمام اســت و در هــر وعده که حــرف می زنیم تنهــا می تواند به چند ســوال کوتاه پاســخ دهد. اما از یاد نمی برد که تکرار کنــد: «هیچ خاطره بدی از ایران، مدرســه، معلم ها و همکلاســی هایم نــدارم. هیچ وقت حــس نکردم در آنجا مهاجرم.» او این روزها در افغانســتان است و به گفته خودش به کشورش بازگشته تا به زنان سرزمینش خدمت کند. هرچند تاکنون موفق نشــده در بیمارستانی مشغول به کار شود.