دانش آموزان مهاجر

حرمت خود یک نیاز اساسی است که در فرآیندهای زندگی نقش مهم و به سزایی بر عهده دارد، زیرا بر رشد و سلامت و طبیعی بودن فرد کمک می‌کند. از این رو، بدون حرمت خود مثبت، رشد روانشناختی فرد متوقف می‌شود.

کودکان و نوجوانان به دلیل تجربه ناکافی و عدم آگاهی از مهارتهای لازم از جمله آسیب پذیرترین قشر از اقشار اجتماعی هستند و به رغم انرژی و استعدادهای بالقوه و سرشار، آنها از چگونگی به کار بردن توانمندی‌های خود در مواجهه با مسائل و مشکلات زندگی آگاه نیستند.

یکی از روشهای آموزشی روانشناختی که به افزایش قدرت مقابله‌ای همانند حرمت خود می‌انجامد، آموزش تاب آوری است. تاب‌آوری به عنوان یکی از سازه‌های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش،هیجان
و رفتار مفهوم سازی شده است.

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر حرمت خود دانش آموزان مهاجر افغانستانی انجام پذیرفت. بدین منظور از میان دانش‌آموزان افغانستانی مدارس خودگردان فرهنگ و سفیران مهر،
دو پایه‌ی چهارم ابتدایی به منزله نمونه انتخاب شدند و با روش نمونه‌گیری در دسترس در راستای موضوع مقاله مورد بررسی قرار گرفتند.

منبع: سامانه مدیریت نشریات علمی