انجمن دیاران با همکاری کافه ایونت سلسله نشست‌های تجربه زیسته مهاجران در ایران را برگزار می‌کند:

جلسه دوم: تجربه زیسته مهاجران غیرقانونی

پنل گفتگویی با حضور حسین میرزایی؛ هیات علمی انسان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی

زمان: روز چهارشنبه ۲۳ مرداد ماه ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۱

مکان: خیابان انقلاب، نزدیک میدان فردوسی، بین خیابان نجات‌الهی (ویلا) و پل کالج، کوچه سمنان، پلاک ۳، کافه ایونت

*حداقل ده هزار تومان بابت پذیرایی به کافه ایونت پرداخت می‌کنیم.

روایت یک مهاجر افغانستانی در نشست تجربه زیسته مهاجران غیرقانونی:

اولین بار ۱۵ ساله بودم که به ایران آمدم. سال ۶۸ بود. همین اتفاقات ناامنی باعث شد که بیایم. من با خانواده خودم نیامدم، با خانواده کسی دیگر آمدم. خانواده خودم تمایلی نداشتند بیایند. بیکاری و ناامنی و احتمال جنگ باعث شد که من بیایم. آن موقع ایران پذیرش داشت، مهاجر می‌پذیرفت. برخوردها خیلی محترمانه و انسانی بود. بعد از مدتی که در ایران بودیم، در آمارگیری آمایش شرکت کردیم ولی بعد از آن برگشتم به افغانستان. دوباره آنجا نتوانستم ماندگار بشوم. اشراف دارید که اوضاع افغانستان به ثبات نرسید. گاهی کسی می‌آمد و امیدوار می‌شدیم اما باز می‌دیدیم دارد بدتر می‌شود. دفعه دوم با پاسپورت قلابی پاکستان آمدم. سال ۸۰ بود، زمان حمله آمریکا به افغانستان. رفتم پاکستان، پاسپورت پاکستان را گرفتم و از آنجا آمدم. طرف به اسم پسر خودش برای من پاسپورت گرفت اما من از پاکستان خوشم نیامده بود. وقتی به ایران آمدم، پاسپورت و همه چیز را انداختم دور. ایران را بیش‌تر دوست دارم. این کانکس و زنجیر و این‌ها هست اما آن حس مشترک نزدیکی ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها وجود دارد. من هم از این تجربیات دارم اما در آن موقعیت هم از هر ۵ نفر، اگر ۵ نفرشان این حس نزدیکی به ایرانی‌ها را نداشتند، حداقل یک نفر این حس را داشت. کماکان هم این حس وجود دارد.

گزارش مشروح این نشست:

۱. غیرقانونی از مرز رد شدن

۲. چطور به تهران رسیدم

۳. گزارش تصویری نشست