اردیبهشت ۱, ۱۴۰۳ ۱۰:۲۶ قبل از ظهر
داستان فرانسه، مهد پرورش فوتبالیست های مهاجر
حضور فوتبالیست های مهاجر در تیم قهرمان جام جهانی فوتبال
بیست و یکمین دوره‌ی جام جهانی فوتبال در روسیه از یک منظر خاص رکورددار تمام ادوار جام جهانی بود: حضور مهاجران در تیم‌های ملی کشورها. تعداد بازیکنان مهاجر و مهاجرزاده در جام جهانی فوتبال به بیشترین حد خود در تاریخ رسید.
در اولین دوره‌ی جام جهانی فقط 3.8 درصد از بازیکنان حاضر در جام پس‌زمینه‌ی مهاجرتی داشتند؛ اما این تعداد در جام جهانی روسیه به 13.2 درصد رسید. یعنی در این جام جهانی 13 درصد از بازیکنان در تیم ملی کشوری بازی كردند که در آن به دنیا نیامده بودند.
زمینه‌ی مهاجرتی تیم‌های ملی در جام جهانی فوتبال
این موضوع آن‌قدر حائز اهمیت بود که فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) هم در گزارش‌های آماری خودش از تیم‌ها علاوه بر میانگین سنی و تیم‌های باشگاهی و قد و وزن بازیکنان حاضر در جام جهانی به پس‌زمینه‌ی مهاجرتی بازیکنان تیم‌های ملی هم پرداخته بود. طبق آماری که فیفا اعلام کرده در تیم ملی مراکش 61 درصد بازیکنان در کشور مراکش به دنیا نیامده‌اند و مهاجر بوده‌اند. 39 درصد بازیکنان تیم ملی سنگال نیز پس‌زمینه‌ی مهاجرتی داشتند. بعدازاین دو تیم ملی، پرتغال با 32 درصد مهاجر و مهاجرزاده و سوئیس با 31 درصد رکوردداران استفاده از مهاجران در تیم ملی کشورشان بودند.
سرانجام تيمي هم قهرمان جام جهانی شد كه مهاجران شاكله‌ی اصلی آن را تشكيل داده بودند: فرانسه. در اين ويدئو نحوه‌ی استفاده‌ی فرانسه از فوتبالیست های مهاجر در تيم ملی كشورش و فوايد به رسميت شناختن مهاجران مورد بررسی قرار می‌گيرد.
در شب قهرمانی فرانسه در جام جهانی فوتبال تمام ساكنان كشور فرانسه چه بوميان اين كشور و چه مهاجرانش شاد شدند, در خيابان ها به جشن و پايكوبی پرداختند. آن‌ها به خاطر يك‌دل بودن‌شان و خودی و غيرخودی نكردن سيستم‌های اجتماعی و اداری‌شان و پذيرش مهاجران به عنوان يك هموطن به جهان فخر فروختند:
