۱. نوزدهمین دوره ی انتخابات مجلس آلمان (Bundestag) در سال ۲۰۱۷ برگزار شد و ۷۰۹ عضو این مجلس انتخاب شدند. یکی از نکات جالب توجه حضور افراد با پس زمینه ی مهاجرتی در اعضای این مجلس است. بر اساس تحقیقی که موسسه ی MEDIENDIENST انجام داده ۵۷ عضو از نمایندگان این مجلس پس زمینه ی مهاجرتی دارند؛ یعنی یا خودشان یا حداقل یکی از والدین شان از مهاجران به کشور آلمان بوده اند.

دکتر کارامبا دیابی یکی از این ۵۷ نماینده است؛ شیمی دان سیاه پوستی که متولد کشور سنگال است و برای دومین بار توانست نماینده ی مردم آلمان در مجلس این کشور باشد.

حضور افراد با پس زمینه ی مهاجرتی در مجلس آلمان نسبت به سال ۲۰۱۳ افزایش داشته است. ریشه ی یک سوم از این ۵۷ عضو مجلس آلمان به کشورهای حوزه ی اروپا برمی گردد و ریشه ی دو سوم شان به دیگر قاره های جهان برمی گردد. تعداد اعضایی که اهل ترکیه هستند یا پدر و مادری ترک داشته اند در مجلس آلمان به ۱۴ نفر رسیده است.

تعداد این افراد در احزاب مختلف متفاوت است. ۱۸.۸ درصد از احزاب چپ آلمان از افرادی تشکیل شده اند که پس زمینه ی مهاجرتی دارند. این نسبت در جناح سبزهای آلمان به ۱۴.۹ درصد، در حزب سوسیال دموکرات به ۹.۸ درصد و در احزاب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی به ۲.۹ درصد می رسد (منبع).

۲. مهاجران در جام جهانی نیز حضور پررنگ داشتند. تیم ملی آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸ عملکرد درخشانی نداشت و در همان دور مقدماتی از جام جهانی حذف شد. اما این تیم در سال ۲۰۱۴ قهرمان جهان شد؛ تیمی که بدون حضور مهاجران به هیچ وجه نمی توانست قهرمان جهان در آن سال بشود. مسوت ازیل ریشه ای ترکیه ای داشت؛ سامی خدیرا پدری اهل تونس داشت؛ میروسلاو کلوزه ی گلزن و لوکاس پودولسکی در لهستان متولد شده بودند و جرومی بواتنگ سیاه پوست اهل کشور غنا بود. تیمی که از بهترین مهاجران آلمان تشکیل شده بود.

منبع عکس: http://yon.ir/gYJqV

۳. چندی پیش علی مطهری در صفحه اینستاگرام خودش حضور بازیکنان ملیت‌های مختلف در تیم‌های ملی در جریان بازی‌های جام جهانی فوتبال را بی عدالتی دانست و خواستار حل این مشکل از سوی فیفا شد. او در یک کپشن کوتاه نوشت:

«در میان تیم‌های شرکت‌کننده در جام جهانی فوتبال، تیم‌هایی را می‌بینیم که از بازیکنانی با ملیت دیگر استفاده می‌کنند به این بهانه که تابعیت آن کشور را دارند. این قضیه رقابت بین ملتها را مخدوش و ناعادلانه کرده است. مثلاً تیم فرانسه که در آن تعداد قابل توجهی از ملیت‌های آفریقایی در آن حضور دارند در واقع تیم ملی فرانسه نیست بلکه تیم فرانسه و مستعمرات آفریقایی سابق اوست. این مطلب را با شدت کمتری می‌توان درباره تیمهای آلمان و بلژیک نیز صادق دانست. این که چند غول آفریقایی را در داخل تیم ملی خود قرار می‌دهند نشانه ضعف فوتبال آن کشور است. ضمنا این مطلب نشان می‌دهد که اگر کشورهای آفریقایی امکانات کشورهای اروپایی را داشتند قطعا قهرمان جام جهانی می‌شدند.

فیفا باید این نقص و بی‌عدالتی را برطرف کند به طوری که تیم ملی هر کشوری فقط از همان ملیت تشکیل شده باشد و حتی شامل بازیکنان دو رگه نیز نباشد.»

۴. اما چرا علی مطهری چنین نوشته؟ آیا ناآگاهی از سیاست های مهاجرتی دیگر کشورهای جهان باعث چنین اظهار نظری نشده است؟ علی مطهری نماینده ی مجلس شورای اسلامی ایران است؛ اما آیا تا به حال در مورد مجلس سایر کشورها مطالعه ای داشته است؟ فوتبال همه گیر است. میلیون ها و شاید میلیاردها نفر به تماشای مسابقات جام جهانی می نشینند. خیلی ها می بینند که تیم ملی بسیاری از کشورها چگونه از مهاجران بهره می گیرند. آلمان از مهاجرانش بهره مند می شود و قهرمان جهان می شود. فرانسه با مهاجرانش به مرحله ی نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۱۸ صعود می کند. گل پیروزی بخش بلژیک را یک مهاجرزاده می زند و باعث می شود که این کشور نامش در جهان طنین انداز شود. اما آیا حضور مهاجران در این کشورها فقط معطوف به فوتبال است؟ آیا در این کشورها مهاجران از اولیه ترین حقوق شهروندی محرومند یا این که همچون هر انسان دیگری که ساکن آن کشور است از حقوقی برخورداند؟ آلمانی که با مهاجرانش قهرمان جهان شد، در مجلسش هم از مهاجران بهره مند می شود. این نکته ای است که آقای علی مطهری و امثال او در نظر نمی گیرند.